درمان سرگیجه
توانبخشی وستیبولار
چگونه اختلالات دهلیزی و سرگيجه درمان می شوند؟
دهلیز اندامی در گوش داخلی می باشد که وظیفه حفظ تعادل را بر عهده دارد. يك درمان خاص برای همه موارد اختلال عملکرد دهلیزی وجود ندارد. به عبارتی دیگر از یک روش درمانی خاص نمی توان برای تمامی انواع سرگیجه ها استفاده کرد. درمان سرگيجه بسته به تشخیص و همچنین عوامل فردی متفاوت است. درمان سرگيجه ممکن است در جهت اصلاح مشکل ، به حداقل رساندن علائم و / یا ارتقا سلامت عمومی باشد. برخی از درمان ها عبارتند از:
- توانبخشی دهلیزی (VRT)
- دارو درمانی
- عمل جراحی
- طب مکمل و جایگزین (CAM)
مدیریت مراقبت از خود
شکل درمانی که برای اختلال دهلیزی و سرگيجه تجویز می شود ممکن است به علائم ، سابقه پزشکی و سلامت عمومی ، معاینه فیزیکی توسط متخصص واجد شرایط و نتایج آزمایش هاي تشخیصی بستگی داشته باشد. علاوه بر درمان برای هر بیماری زمینه ای که ممکن است در اختلال تعادل موثر باشد ، درمان ها می توانند شامل موارد زیر باشند:
درمان توانبخشی وستیبولار (VRT)
اصطلاحات مورد استفاده
نام دیگر توانبخشی وستیبولار ، تواتبخشی دهلیزی می باشد. در این متن در برخی از جاها از این دو عبارت بجای یکدیگر استفاده شده است (دهلیز = وستیبولار). همچنین مفهوم واژه “توانبخشی” و “درمان” نیز در این متن تقریبا یکسان می باشد.
توانبخشی دهلیزی (توانبخشی وستیبولار) چیست؟
توانبخشی دهلیزی ( درمان سرگيجه ) نوعی روش درمانی مبتنی بر ورزش است که برای کاهش علائم اولیه و ثانویه اختلال دهلیزی طراحی شده است. VRT از تمرینات ویژه سر ، بدن و چشم برای بازآموزی مغز جهت شناسایی و پردازش سیگنال های سیستم دهلیزی و هماهنگی آنها با اطلاعات حاصل از بینایی و حس عمقي استفاده می کند. انتخاب و شکل تمرینات VRT در افراد مختلف متفاوت خواهد بود.
کاربرد توانبخشی دهلیزی (اختلال وستیبولار)
شواهد نشان داده است که توانبخشی وستیبولار می تواند در بهبود علائم مربوط به بسیاری از اختلالات دهلیزی (گوش داخلی / تعادل) موثر باشد. افراد مبتلا به اختلال دهلیزی ( اختلال وستیبولار ) اغلب دچار مشکلات سرگیجه ، گيجي ، اختلال بینایی و / یا عدم تعادل می شوند. این ها مشکلاتی است که در واقع هدف توانبخشی رفع آنهاست. مشکلات دیگری نیز ممکن است به وجود آید که به صورت ثانویه هستند ، مانند حالت تهوع و یا استفراغ ، کاهش توانایی تمرکز یا تمرکز و خستگی.
پیامدهای اختلال وستیبولار (اختلال دهلیزی)
علائم ناشی از اختلال دهلیزی ( اختلال وستیبولار ) می تواند کیفیت زندگی را کاهش داده و بر تمام جنبه های زندگی روزمره تأثیر بگذارد. آنها همچنین در مشکلات عاطفی مانند اضطراب و افسردگی نيز مشاركت می کنند. علاوه بر این ، یکی از پیامدهای اختلال دهلیزی ( اختلال وستیبولار ) این است که علائم به طور مکرر باعث می شوند افراد برای جلوگیری از ایجاد یا بدتر شدن سرگیجه و عدم تعادل ، سبک زندگی کم تحرکی را در پیش بگیرند. در نتیجه ، ۱. کاهش قدرت و انعطاف پذیری عضلات ، ۲. افزایش سفتی مفاصل و ۳. کاهش استقامت می تواند رخ دهد.
استراتژی های درمانی مورد استفاده در توانبخشی نیز می توانند برای این مشکلات ثانویه مفید باشند.
توانبخشی دهلیزی چیست؟
توانبخشی دهلیزی (VR) یا درمان توانبخشی دهلیزی (VRT) نوعی درمان تخصصی است که برای کاهش مشکلات اولیه و ثانویه ناشی از اختلال دهلیزی طراحی شده است. توانبخشی وستیبولار (توانبخشی دهلیزی) یک برنامه مبتنی بر ورزش است که اساساً برای کاهش و درمان سرگیجه و گيجي، بی ثباتی بينايي و یا عدم تعادل و افتادن طراحی شده است. برای بیشتر افراد مبتلا به اختلال دهلیزی، این نقص دائمی است زیرا میزان ترمیم عملکرد دهلیز بسیار کم است.
با این حال ، پس از آسیب به سیستم دهلیزی (سیستم تعادلی) ، افراد می توانند كمي احساس بهبودي كنند و عملکرد آنها از طریق سيستم جبران مغز برگردد. این اتفاق به اين دليل مي افتد كه مغز یاد می گیرد از سایر حواس (بینایی و سوماتوسنسوري ، یعنی حس بدن) برای جایگزینی نقص سیستم دهلیزی استفاده کند. سلامت قسمت های خاصی از سیستم عصبی (ساقه مغز و مخچه ، حس بینایی و سوماتوسنسوري) در تعیین میزان بهبودی که می تواند از طریق سيستم جبران مغز حاصل شود ، اهميت دارد.
برای بسیاری ، سيستم جبران به طور طبیعی با گذشت زمان اتفاق می افتد ، اما برای افرادی که علائم آنها کاهش نمی یابد و همچنان در بازگشت به فعالیت های روزمره مشکل دارند ، VRT می تواند با ارتقا سيستم جبران مغز به بهبودی کمک کند.
هدف توانبخشی دهلیزی چیست؟
هدف VRT استفاده از یک رویکرد مسئله محور برای ارتقا سيستم جبران مغز است. این امر با شخصی سازی تمرینات برای رفع مشکلات خاص هر شخص حاصل می شود. بنابراین ، قبل از طراحی یک برنامه تمريني براي درمان سرگيجه ، یک معاینه بالینی جامع برای شناسایی مشکلات مربوط به اختلال دهلیزی مورد نیاز است. بسته به مشکل (های) مرتبط با اختلال دهلیزي ، سه روش اصلی تمرين می تواند تجویز شود: ۱) عادت پذيري ، ۲) تثبیت نگاه ، و / یا ۳) آموزش تعادل. که در ادامه توضیح داده خواهند شد:
تمرينات عادت پذيري
تمرینات عادت پذيري برای درمان سرگيجه و علائم گيجي که به دلیل حرکت خود فرد و / یا به دلیل محرک های بینایی تولید می شود، استفاده مي شود. تمرين عادت پذيري برای بیمارانی که هنگام حركت، خصوصاً هنگام حرکت سریع سر ، یا تغییر وضعيت مانند خم شدن یا نگاه کردن به بالا ، گزارش مي كنند كه احساس گيجي دارند ، مورد نظر است. همچنین ، تمرين عادت پذيري برای بیمارانی که در محیط های تحریک کننده بینایی ، مانند مراکز خرید و فروشگاه های مواد غذایی ، هنگام تماشای فیلم های اکشن یا تلويزيون. و / یا هنگام راه رفتن بر روی سطوح طرح دار یا کف براق ، گزارش افزايش گيجي دارند ، مناسب مي باشد.
تمرين عادت پذيري برای علائم گيجي که ماهیت خود به خودی دارند و به دلیل حرکت سر یا محرک های بینایی بدتر نمی شوند ، مناسب نیست. هدف ازتمرين عادت پذيري کاهش گيجي از طریق تماس مکرر با حرکات خاص یا محرک های بینایی است که سرگیجه بیماران را تحریک می کند. این تمرینات به گونه ای طراحی شده اند که علائم گيجي بیماران را به آرامی یا در حد متوسط تحريك كنند. اين افزایش علائم هنگام تمرينات باید موقتی باشد و قبل از ادامه سایر تمرینات یا کارهای دیگر ، علائم باید کاملاً به سطح پایه برگردند.
با گذشت زمان و با انطباق و مداومت خوب، هنگامی که مغز یاد می گیرد سیگنال های غیرطبیعی را که از گوش داخلی دریافت می کند نادیده بگیرد ، شدت گيجي بیمار کاهش می یابد.
تمرينات تثبيت نگاه
الف: برای چه کسانی مناسب است؟
تمرینات تثبیت نگاه برای بهبود کنترل حرکات چشم استفاده می شود تا بینایی در حین حرکت سر واضح باشد. این تمرینات برای بیمارانی مناسب است که مشکلات بینایی را به وضوح گزارش می کنند و مي گويند بینایی آنها به اطراف می پرد و چشمانشان نمي تواند روي يك چيز خاص متمركز و ثابت بماند، مانند هنگام خواندن یا هنگام تلاش برای شناسایی اشیا در محیط ، به ویژه هنگام حرکت.
ب: انواع تمرینات تثبیت نگاه
برای تقویت ثبات نگاه دو نوع تمرین چشم و سر وجود دارد. انتخاب اینکه کدام تمرين یا تمرين ها استفاده شود به ۱. نوع اختلال دهلیزی و ۲. میزان اختلال بستگی دارد. یک نوع تمرین ثبات نگاه شامل ثابت نگه داشتن نگاه روی یک شی در حالی که بیمار مرتباً سر خود را به مدت چند دقیقه به عقب و جلو یا بالا و پایین می برد. تصاویر زیر نمونه هایی از این نوع تمرین ثبات نگاه را نشان می دهد.
نوع دیگر تمرين تثبيت نگاه برای استفاده از بینایی و سوماتوسنسوري (حس عمقی بدن) به عنوان جایگزینی برای سیستم دهلیزی آسیب دیده طراحی شده است. “تمرينات جابجایی نگاه با هدف ذهني”* از تعویض حسی برای تقویت ثبات نگاه استفاده می کنند. این تمرینات به ویژه برای بیمارانی که از نظر عملکرد دهلیزی ضعیف هستند و يا فاقدعملكرد دهليزي هستند ، مانند بیماران با آسیب دو طرفه دهليزي (آسیب دهلیز در هر دو گوش) بسیار مفید است.
تمرینات جابجایی نگاه با هدف ذهنی
*تمريني است كه فرد داراي اختلال دهليزي چند نقطه را در ذهن خود بعنوان هدف بينايي براي خودش تصور مي كند. و با ثابت نگه داشتن سر و فقط حركت چشم ها، بر روي نقاط ذهني در نظر گرفته شده، خيره مي شود و هر چند ثانيه نگاهش را روي يك نقطه از نقاط ذهني اش متمركز مي كند و نگاهش را بين نقاط ذهني تغییرمي دهد.
تمرينات تعادل
تمرینات تعادل برای بهبود ثبات استفاده می شود تا فعالیت های روزمره برای مراقبت از خود ، کار و اوقات فراغت با موفقیت انجام شود. تمریناتی که برای بهبود تعادل استفاده می شوند باید به گونه ای طراحی شوند که مشکلات اساسی تعادل هر بیمار را برطرف کنند. همچنین ، تمرینات باید به طور متوسط چالش برانگیز باشند اما به اندازه کافی ایمن باشند تا بیماران در حین انجام کار زمین نخورند. ویژگی های تمرینات تعادلی که برای ایجاد چالش در آنها تغييراتي داده می شود ، شامل موارد زیر است:
- نشانه های بينايي و / یا سوماتوسنسوري
- موقعیت های ثابت و حرکات پویا
- استراتژی های حرکتی هماهنگ (حرکات مچ پا ، لگن یا ترکیبی از هر دو)
- کارهای دوگانه (انجام یک کار در هنگام تعادل)
ویژگی های دیگر تمرینات تعادلی
علاوه بر این ، تمرینات تعادل باید به منظور کاهش موانع محیطی و خطر افتادن طراحی شوند. به عنوان مثال ، این تمرینات باید به بهبود توانایی بیماران در راه رفتن در بیرون از منزل و در زمین ناهموار یا راه رفتن در تاریکی کمک کند. در نهایت ، تمرینات آموزش تعادل برای کمک به بهبود ایستادن ، خم شدن ، چرخيدن ، راه رفتن و در صورت لزوم سایر فعالیت های پرمخاطره مانند دویدن طراحی شده اند ، به طوری که بیماران می توانند با خیال راحت و با اطمینان به فعالیت های روزانه خود برگردند.
تمرینات تعادلی در افراد مبتلا به BPPV
برای بیماران مبتلا به سرگیجه وضعيتي پاروکسیسمال خوش خیم (BPPV) روش های تمريني که در بالا توضیح داده شد مناسب نیستند. ابتدا شنوايي شناس کلینیک باید نوع BPPV را که بیمار از آن رنج می برد را شناسایی کند و سپس می توان مانورهاي مختلف مناسب هرنوع از BPPV را انجام داد.
پس از اینکه BPPV با موفقیت درمان شد و علائم چرخش و سرگيجه برطرف شد ، برخی از بیماران همچنان يك مقدار گيجي غیر اختصاصی (علائمی غیر از احساس چرخش و سرگيجه) و / یا عدم تعادل را گزارش می کنند. در این موارد ، درمان با استفاده از تمرينات عادت پذيري و یا آموزش تعادل ممکن است مناسب باشد.
بیماران از توانبخشی دهلیزی چه انتظاری بايد داشته باشند؟
توانبخشي دهليزي ( درمان سرگیجه ) با ارزیابی بالینی جامع آغاز می شود که باید شامل جمع آوری تاریخچه دقیق علائم بیمار و چگونگی تأثیر این علائم بر فعالیت های روزمره وی باشد و درمانگر نوع و شدت علائم را ثبت می کند.
علاوه بر این ، اطلاعات مربوط به داروها ، مشکلات شنوایی یا بینایی ، سایر موارد پزشکی ، سابقه زمین خوردن ، سطح فعالیت قبلی و فعلی و وضعیت زندگی بیمار جمع خواهد شد.
در درمان سرگیجه ، ارزیابی همچنین می تواند شامل انجام آزمایشات مختلف برای ارزیابی عینی تر مشکلات بیمار باشد. درمانگر سیستم های بینایی و دهلیزی را برای بررسی چگونگی کنترل حرکات چشم غربال می کند. آزمایش شامل ارزيابي حسي (که شامل جمع آوری اطلاعات در مورد درد است) ، قدرت عضلات ، اندام حرکتی و ستون فقرات ، هماهنگی ، وضعیت بدن ، تعادل و توانایی راه رفتن است.
برنامه تمرینی شامل چه چیزهایی می باشد؟
یک برنامه تمرینی از یافته های ارزیابی بالینی ، نتایج حاصل از آزمایشات آزمایشگاهی و مطالعات تصویربرداری و نظر بیماران در مورد اهداف آنها برای توانبخشی تهیه شده است. به عنوان مثال ، ممکن است برای یک فرد مبتلا به BPPV تمرين و مانورهاي مربوطه انجام شود ، در حالی که ممکن است برای کسی که دارای بی ثباتی بينايي و گيجي به دلیل التهاب عصب دهلیزی (نقص در گوش داخلی ضعیف شده) است، تمرینات پایداری نگاه و عادت پذيري تجویز شود ، و اگر سرگيجه تعادل آنها را نيز تحت تأثیر قرار دهد ، ممکن است شامل تمرینات تعادل نیز باشد.
بخش مهمی از توانبخشي دهليزي ( درمان سرگیجه ) ایجاد یک برنامه تمريني است که می تواند به طور منظم در خانه انجام شود. رعایت برنامه تمرين خانگی برای کمک به دستیابی به اهداف توانبخشی و اهداف بیمار ضروری است.
تمرین باید همراه با آموزش باشد
همراه با تمرين ، آموزش به بیمار و مراقب او بخشی جدایی ناپذیر از توانبخشي دهليزي (VRT) است. درک بسیاری از بیماران برای آگاهي در مورد مشکلات دهلیزی خود و همچنین ارتباط آن با مشکلاتی که ممکن است برای عملکرد در زندگی روزمره داشته باشند مفید است. یک درمانگر همچنین می تواند اطلاعاتی در مورد چگونگی کنار آمدن با این مشکلات را ارائه دهد و درباره آنچه از VRT انتظار می رود بحث کند. آموزش به بیماران مهم است زیرا می تواند به کاهش اضطراب که ممکن است در نتیجه اختلال دهلیزی آنها ایجاد شود کمک کند.
آیا انجام تمرين های توانبخشی دهلیزی دشوار است؟
یادگیری تمرینات توانبخشي دهليزي (VRT) دشوار نیست ، اما برای رسیدن به حداکثر موفقیت ، بیماران باید متعهد به انجام آنها باشند.
از آنجا که این تمرینات گاهی اوقات ممکن است خسته کننده باشد ، تنظیم یک برنامه منظم به منظور اینکه تمرینات بتواند در زندگی روزمره گنجانده شود بسیار مهم است.
در ابتدا تمرينات ممکن است باعث بدتر شدن علائم شوند. اما با گذشت زمان و تمرين مداوم ، علائم باید به طور پیوسته کاهش یابد ، این بدان معناست که انجام فعالیت های زندگی روزمره برای بیماران آسان تر خواهد شد.
عواملی که می توانند در بهبودي تأثیر بگذارند
هنگامی که بیماران در توانبخشي دهليزي ( درمان سرگیجه ) شرکت می کنند ، عوامل مختلفی می توانند بر احتمال بهبودی تأثیر بگذارند. به عنوان مثال ، نوع اختلال دهلیزی بر بهبودی تأثیر می گذارد. بیمارانی که دارای یک اختلال دهلیزی پایدار هستند ، مانند نوریت دهلیزی یا لابیرنتیت ، بهترین فرصت را دارند تا به خوبي از علائم خود خلاصي يابند.
هنگامی که بیماران دارای یک اختلال دهلیزی پیشرونده هستند ، مانند مالتیپل اسکلروزیس ، یا یک وضعیت نوسان ، مانند میگرن و منيیر ، که باعث حملات خود به خود سرگیجه یا گيجي می شود ، پديده ايجاد جبران دشوار است و بنابراین ، موفقیت با توانبخشي دهليزي (VRT) دشوارتر است.
برای بهبود شانس موفقیت با توانبخشي دهليزي (VRT) برای بیماران مبتلا به اختلالات پیشرونده یا نوسانی ، مدیریت این اختلالات از نظر پزشکی مهم است:
توانبخشی در بیماران میگرنی
بیماران مبتلا به میگرن دهلیزی ممکن است با اجرای تغییرات رفتاری (کاهش عوامل محرك میگرنی و مشارکت در درمان شناختی رفتاری) و / یا استفاده از درمان دارویی برای کاهش یا از بین بردن حملات سردرد ، نسبت به توانبخشي دهليزي (VRT) سود بیشتری ببرند.
توانبخشی در بیماران منییر
اگرچه توانبخشي دهليزي (VRT) حملات سرگیجه ای را که بیماران مبتلا به بیماری منیير تجربه می کنند درمان نمی کند ، اما اگر با رژیم و دارو یا با یک نوع مداخله شیمیایی یا جراحی تهاجمی این دفعات حملات کاهش یابد ، توانبخشي دهليزي (VRT) می تواند به کاهش علائمی که بین حملات رخ می دهد كمك كند. هدف از مدیریت پزشکی کمک به تثبیت اختلال در بهترین حالت ممکن تا امكان ايجاد مكانيسم جبران به وجود بيايد. در نتیجه ، استراتژی های تمريني مورد استفاده در توانبخشي دهليزي (VRT) شانس بیشتری برای ارتقاء جبران و کاهش علائم مرتبط با دهلیز دارند.
توانبخشی دهلیزی در ضایعات تک گوشی و دو گوشی
بسته به اختلال دهلیزی ، در بهبودی ( درمان سرگیجه ) تفاوت هایی وجود دارد. اگر بیماران ضایعه یک طرفه داشته باشند (فقط یک گوش مبتلا به اختلال دهلیزی است) به طور کلی در مقایسه با بیماران دارای ضایعات دو طرفه (هر دو گوش تحت تأثیر قراردارد) شانس بهبودی بیشتری دارند. توانبخشي دهليزي (VRT) در بهبودی بیماران مبتلا به ضایعات دو طرفه نيز کمک می کند ، فقط به همان میزان و به همان سرعتي كه در بیماران با ضایعات یک طرفه كمك كننده است،نمي باشد.
توانبخشی دهلیزی ضایعات سیستم اعصاب مرکزی
برای بیماران مبتلا به اختلال دهلیزی مرکزی ، ساختارهای مغزی که امکان جبران را فراهم می کنند تحت تأثیر قرار می گیرند. این میزان و سرعت بهبودی را محدود می کند. با این حال ، تحقیقات نشان داده است که در بیماران مبتلا به اختلال دهلیزی مرکزی، توانبخشي دهليزي (VRT) می تواند فايده داشته باشد.
عوامل دیگری که می توانند محدود كننده بهبودي باشند
شیوه زندگی کم تحرک
بی تحرک بودن می تواند منجر به پايين آمدن سطوح بهینه سلامتی و تناسب اندام شود که می تواند باعث مشکلات ثانویه شود. همچنین ، این سبک زندگی می تواند با کاهش آستانه ای که برای تشدید علائم سرگیجه و بی ثباتی لازم است ، تحمل به حرکت را کاهش دهد. به نوبه خود ، حتي تمایل به فعالیت کاهش بيشتري می یابد ، بنابراین یک چرخه معیوب ایجاد می شود. به آرامی و به تدریج ، آموزش به بدن برای افزایش تحمل به حرکت و تقویت آمادگی جسمانی هدف توانبخشي دهليزي ( درمان سرگيجه ) است و می تواند این فاکتور را برطرف کند.
درد
به طور کلی ، درد به عدم تعادل کمک می کند و با افزایش خطر سقوط در افراد مسن ارتباط دارد. علاوه بر این ، برای جلوگیری از درد ، بیماران ممکن است نتوانند تمرینات تجویز شده را انجام دهند ، که مشارکت کامل در توانبخشي دهليزي (VRT) را محدود می کند و اثربخشی درمان سرگيجه و تعادل را محدود می کند. به همین دلایل ، درد باید به طور مرتب ارزیابی شود و در صورت لزوم با درمان های فیزیکی و مداخلات پزشکی کنترل شود تا نتایج به حداکثر برسد.
وجود سایر شرایط پزشکی
دستیابی به اهداف تعیین شده در توانبخشي دهليزي (VRT) هنگامی که بیماران مجبورند با چندین مشكل پزشکي دست و پنجه نرم كنند دشوارتر است. در واقع ، هر شرایطی که توانایی انجام تمرینات را کاهش دهد، شانس موفقیت را کاهش می دهد. علاوه بر این ، همانطور که درد عاملی است که خطر سقوط را افزایش می دهد ، برخی شرایط پزشکی (اختلالات قلب و عروق ، آرتروز ، مشکلات پا ، مشکلات بینایی ، بیماری های عصبی ، اختلالات شناختی) نیز عواملی هستند که خطر سقوط را افزایش می دهند . ارزیابی و مدیریت پیشگیرانه و جامع از این شرایط باید انجام شود.
داروهای خاص و / یا داروهای چندگانه
استفاده از دارو “شمشیر دو لبه” است زیرا از یک طرف مزایای لازم را برای کنترل بیماری فراهم می کند ، اما از طرف دیگر می تواند عوارض جانبی مانند سرگیجه ، گيجي، آرام بخشی ، خستگی عضلانی و ضعف ، عدم ثبات و افتادن را ايجاد كند که مشکلاتي كه پیش از این به دلیل اختلال دهلیزی وجود داشت را بزرگتر می کند. علاوه بر این ، هنگامی که چندین دارو تجویز می شود ، عوارض جانبی آن بیشتر می شود.
مطالعه Tinetti و همکارانش نشان داده است که نه تنها مصرف چهار نوع دارو (یا بیشتر) عاملی است که خطر افتادن بیمار را افزایش می دهد، بلکه انواع خاصی از داروها مانند داروهای روانگردان (آرامبخش ، داروهای ضد روان پریشی و داروهای ضد افسردگی) ، داروهای ضدتشنج و فشار خون نیز به شدت با افزایش خطر افتادن همراه هستند.
داروی مورد استفاده در اختلالات حاد دهلیزی چیست؟
در اختلال دهلیزی به طور مكرر برای علائم حاد، داروهایی مانند مكلیزین و دیازپام (والیوم) به بیماران تجویز می شود. هدف این داروها این است که بر روی مغز تأثیر بگذارند تا شدت سرگیجه و / یا حالت تهوع آنقدر زیاد نباشد. از آنجا که این داروها عملکرد مغز را سرکوب می کنند ، می توانند باعث تاخير در فرايند توانبخشي شوند ، بنابراین بهتر است از آنها برای مدت زمان طولانی استفاده نکنید.
آیا بالاخره دارو مصرف گردد یا نه؟
از آنجا که مزایا و خطرات استفاده از داروها در دو كفه ي ترازو قرار دارند ، تصمیم گیری در مورد استفاده از آنها باید به صورت جداگانه انجام شود و باید اولویت های هر بیمار را شامل شود. به عنوان مثال ، برخی از داروها که فشار خون را کاهش می دهند ، می توانند باعث سبکی سر شوند ، که به طور بالقوه می تواند منجر به عدم ثبات و / یا افتادن شود. تعیین اینکه كدام يك از اهمیت بیشتری برخوردار است ، خطر بیماری قلبی و سکته مغزی یا خطر افتادن و در نتیجه ایجاد آسیب ، در مدیریت بیمار معضل ایجاد می کند.
پزشکان در نظر می گیرند که کدام یک از بیماران بیشتر در معرض سکته هستند – در این صورت کنترل فشار خون به نفع آنها خواهد بود – در مقابل بیمارانی که بیشتر در معرض خطر افتادن قرار دارند ، در این حالت از دارویی که باعث کاهش فشار خون بیش از حد شود ممکن است استفاده نشود.
نگرانی های عاطفی
اضطراب ، وحشت و افسردگی به طور مکرر همراه با اختلال دهلیزی رخ می دهد و می تواند در مدیریت علائم مشکل ایجاد کند.
غالباً ، بیماران فعالیت خود را محدود می کنند تا از افزایش علائم مرتبطه جلوگیری کنند. اگرچه این استراتژی مقابله ای ممکن است اضطرابی را که بیمار در اثر علائم آن تجربه می کند کاهش دهد ، اما پديده ي جبران كه برای بهبودی لازم است را کاهش می دهد.
با قرار گرفتن در معرض حرکت و فعالیت آهسته و پیشرونده ، بیماران می توانند علائم دهلیزی خود را بهبود بخشند ، که به کاهش اضطراب آنها کمک می کند. با این حال ، برای بسیاری از بیماران ، مشاوره برای مقابله با چالش های عاطفی دشوار که اغلب زندگی را با یک بیماری مزمن همراه می کنند ، ممکن است مفید باشد. درمان شناختی رفتاری و / یا دارویی می تواند به رفع اضطراب زمینه ای بیمار کمک کند تا بتواند به اهداف توانبخشي دهليزي ( درمان سرگيجه ) دست یابد.
عدم جبران
با توانبخشي و جبران ، با کالیبراسیون مجدد مغز و تنظیم دقیق سیگنال های ورودی از گوش داخلی ، علائم دهلیزی کاهش می یابد. با این حال ، وقتی آسیب به سیستم دهلیزی دائمی باشد ، احتمال بازگشت علائم وجود دارد.
بازگشت علائم ممکن است گاهی اوقات رخ دهد . این می تواند به دلیل استرس های مختلف عاطفی یا جسمی باشد ، مانند فشارهای شخصی یا شغلی ، دوره های بی تحرکی ، سرماخوردگی یا آنفولانزا ، خستگی مفرط یا کمبود خواب مزمن ، تغییر در داروها یا گاهی جراحی . اگرچه مهم است که بیماران با پزشک خود مشورت کنند تا اطمینان حاصل کنند که اتفاق جدیدی نیفتاده است ، بازگشت به تمریناتی که باعث جبران خسارت اولیه می شود می تواند به بهبود دوباره کمک کند. علاوه بر این ، بهبودی پس از جبران معمولاً در مقایسه با جبران اولیه سریعتر اتفاق می افتد.
از کجا می توانم یک متخصص توانبخشی دهلیزی پیدا کنم؟
با مراجعه به كلينيك هاي شنوايي سنجي و تعادل، متخصص شنوايي شناسي (اديولوژيست) كه در اين حيطه داراي توانايي و تخصص لازم است براي شما ارزيابي هاي لازم را انجام مي دهد و برنامه توانبخشي مناسبي را براي درمان سرگيجه و عدم تعادل شما فراهم مي كند.
[…] سطح انرژی، افزایش حساسیت به درد، افزایش وزن، افسردگی، سرگیجه و وزوز گوش می گردد. وزوز گوش اثر بسیار شایع اختلال […]
[…] در گوش داخلی (افزایش حجم مایع گوش داخلی) ممکن است باعث سرگیجه / گیجی ، کم شنوایی نوسانی ، احساس پری گوش و وزوز گوش (صدای زنگ […]
[…] توانبخشی دهلیزی (توانبخشی وستیبولار) برای کاهش علائم سرگیجه میگرنی به […]
[…] هایپراکیوزیس دهلیزی باعث ایجاد حالت تهوع، سرگیجه و عدم تعادل در هنگام وجود صداهای خاص می شود. هر دو نوع هایپراکیوزیس […]